transport drogowy

Towary niebezpieczne (w skrócie: DG, z ang. Dangerous Goods) są materiałami, które podczas przewozu stwarzają zagrożenie dla mienia, środowiska, a przede wszystkim dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi.
Przykładami takich towarów są: fajerwerki, baterie i akumulatory, kleje, płyny chłodnicze, a nawet magnesy. Ładunki tego typu wymagają od przewoźnika zachowania dodatkowej ostrożności oraz przestrzegania ściśle określonych restrykcji.

DG dzielone są na klasy niebezpieczeństwa przykładowo: gazy, materiały wybuchowe, materiały zapalne stałe i zapalne ciekłe, materiały toksyczne, zakaźne, żrące lub promieniotwórcze. Opakowania, które zawierają materiały niebezpieczne, zwykle można łatwo rozpoznać za pomocą umieszczonych na nich piktogramów w kształcie rombu. Poniżej umieszczone zostały przykłady takich oznaczeń.

Transport ładunków niebezpiecznych stanowi ogromne wyzwanie, zwłaszcza jeśli mówimy o transporcie międzynarodowym. Dlatego konieczne jest, aby być na bieżąco z przepisami prawnymi dotyczącymi przewozu ładunków niebezpiecznych danym środkiem transportu oraz wytycznymi jak zapakować, zabezpieczyć i oznaczyć taki towar.

Opracowana 30 września 1957 roku w Genewie międzynarodowa konwencja dotycząca drogowego przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych ADR (L’ Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) objęła początkowo 9 państw europejskich. Dzisiaj obejmuje już 52 kraje, w tym niektóre azjatyckie (np. Kazachstan, Tadżykistan) i afrykańskie (np. Tunezja, Nigeria).

Obecnie każde przedsiębiorstwo związane z transportem drogowym towarów niebezpiecznych zobowiązane jest do współpracy z doradcą ds. bezpieczeństwa („doradcą ADR”). Zadaniem takiego doradcy jest pomoc w realizacji wymagań nałożonych przez konwencję, sporządzanie obowiązkowych sprawozdań rocznych, wprowadzanie odpowiednich procedur i instrukcji bezpieczeństwa. Polska przystąpiła do konwencji w czerwcu 1975 roku.

Towary niebezpieczne w transporcie lotniczym muszą zostać przygotowane do przewozu według warunków ICAO (ang. International Civil Aviation Organization – Międzynarodowa  Organizacja Lotnictwa Cywilnego) zawartych w Instrukcji Technicznej Bezpiecznego Transportu Lotniczego Towarów Niebezpiecznych. Warunki te są podstawą przepisów egzekwowanych przez IATA (ang. International Air Transport Association – Międzynarodowe  Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych).

Przepisy te dostosowane są do indywidualnych wymagań poszczególnych rządów oraz linii lotniczych. Niezależnie od celu podróży, przesyłka musi być zgodna z przepisami DGR (ang. Dangerous Goods Regulations). Na sam koniec, warto podkreślić, że transport powietrzny podlega bezsprzecznie największym ograniczeniom w ramach rodzaju i ilości materiałów niebezpiecznych dozwolonych do przewozu.

Wszyscy uczestniczący w przewozie towarów niebezpiecznych koleją muszą stosować się do przepisów RID (z fr. Règlement concernant le transport international ferroviaire des marchandises dangereuses), czyli specjalnego regulaminu dla międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych.  Stanowi on załącznik C do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), której Polska również jest sygnatariuszem.

Przepisy dotyczące bezpiecznego przewozu niebezpiecznych towarów drogą morską reguluje kodeks IMDG (z ang. International Maritime Dangerous Goods Code), wydawany przez Międzynarodową Organizację Morską.

Przepisy IMDG uwzględniają nie tylko charakterystykę towarów niebezpiecznych, ale także warunki zewnętrzne panujące podczas przemieszczania ładunków niebezpiecznych takie jak wilgotność czy ruchy statków na wodzie.

Jeśli potrzebujesz firmy zajmującej się jednym z powyższych zagadnień,  nasi doradcy chętnie Ci pomogą: https://langowski.eu/uslugi/transport-lotniczy/.

Na końcu warto dodać, że jesteśmy członkiem sieci WCA DG, która skupia firmy profesjonalne zajmujące się transportem międzynarodowym towarów niebezpiecznych.